Η δανεικαριά μπορεί να είναι σήμερα μια ανάμνηση για τους παλιότερους και μια άγνωστη λέξη για τους νεότερους, όμως λίγες δεκαετίες πριν ήταν μια συνηθισμένη πρακτική που επέτρεψε στους προγόνους μας να καλλιεργήσουν τη γη τους χωρίς να χάνουν ένα μέρος του-έτσι κι αλλιώς-μικρού τους εισοδήματος σε μεροκάματα. Η λογική ήταν πολύ απλή. Μην έχοντας τη δυνατότητα ενοικίασης εργατικών χεριών, οι
παλιότεροι έρχονταν σε συνεννόηση, είτε με συγγενείς είτε με γείτονες, και διέθεταν εναλλάξ την εργατική τους δύναμη, η κάθε οικογένεια στην καλλιέργεια της άλλης. Φύτεμα και μάζεμα καπνού, μάζεμα ελιών, πότισμα και οποιαδήποτε άλλη αγροτική δουλειά ερχόταν εις πέρας μ’ αυτόν τον τρόπο. Μάλιστα, υπήρχε και μια διάσταση αλληλεγγύης γιατί η βοήθεια δεν ήταν πάντα απολύτως ίση. Εξαρτιόταν από τις ανάγκες που είχε η κάθε οικογένεια, χωρίς η άλλη να βαρυγκομά γι’αυτό. Έτσι αυτή η διαδικασία σφυρηλατούσε τις κοινωνικές σχέσεις και ανέπτυσσε δεσμούς φιλίας μεταξύ των οικογενειών που αλληλοβοηθιόντουσαν.
***
Εξάλλου η δανεικαριά ήταν μια πρακτική πολύ συνηθισμένη γενικότερα σε φτωχές κοινωνίες που πάλευαν να στεριώσουν στον τόπο τους. Οι Πόντιοι την αποκαλούν «αργατία», οι κάτοικοι του ορεινού Θέρμου «παρακαλιά», ενώ υπάρχουν διάφορες άλλες ονομασίες κατά τόπους.
Πρέπει ακόμα να πούμε ότι τα πρώτα χρόνια της μετεγκατάστασης στο χωριό μας από την ορεινή Ναυπακτία υπήρξε η ανάγκη δημιουργίας Δημοτικού Σχολείου και Εκκλησίας. Η απάντηση σ ’αυτό ήταν η εθελοντική εργασία πάρα πολλών συγχωριανών, οι οποίοι πρόσφεραν μετά χαράς τη μαστοριά τους ή την απλή χειρωνακτική τους δύναμη προκειμένου να μπορούν αφενός να μάθουν τα παιδιά τους γράμματα και αφετέρου να μπορούν αυτοί και οι οικογένειες τους να εκκλησιάζονται.
Ας αναλογιστούμε όλοι την διαφορά αντίληψης με την εποχή μας, στην οποία επικρατεί η ατομικιστική και εσωστρεφής νοοτροπία που δεν μας επιτρέπει να σκεφτούμε και να δράσουμε συλλογικά. Χάνοντας μάλιστα έτσι τη χαρά της κοινωνικής συμμετοχής και της ανιδιοτελούς προσφοράς.
Στη σημερινή πολύ δύσκολη οικονομική-και όχι μόνο-συγκυρία ίσως αυτή η πρακτική να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για άλλες από κοινού προσπάθειες.