Η ΠΡΩΤΗ ΟΜΑΔΑ (1977-1981)
Ήταν 1977 όταν το χωριό μας απέκτησε ποδοσφαιρική ομάδα με την επωνυμία Μ.Α.Σ. ΑΣΤΕΡΑΣ ΚΑΜΑΡΟΥΛΑΣ. Με πρωτοβουλία μιας παρέας νέων συγκεντρώθηκαν οι απαραίτητες υπογραφές, δημιουργήθηκε το Καταστατικό του Συλλόγου, προκηρύχθηκαν εκλογές και το όραμα είχε πάρει σάρκα και οστά.
To πρώτο Δ.Σ. είχε την ακόλουθη σύσταση:
Πρόεδρος: Χρήστος Παπαγεωργίου
Γενικός Αρχηγός: Σπύρος Παναγιωτόπουλος
Γραμματέας: Αντώνης Ζαμπάρας
Ταμίας: Γιάννης Στραβοδήμος
Μέλη: Κων/νος Χρ. Γαντζούδης, Χρήστος Βελαώρας
Για την εμφάνιση της ομάδας επιλέχθηκαν μαύρες κάλτσες και μαύρο σορτσάκι, με βυσσινί φανέλα. Το Συμβούλιο ήρθε σε συμφωνία για τη θέση του προπονητή με τον νεαρό-τότε- Χριστόφορο Κορδάτο ο οποίος έμελλε να συνδέσει το όνομά του με το χωριό μας και την ομάδα του.H πρώτη χρονιά ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Η ομάδα κατάφερε να κερδίσει κατευθείαν την άνοδο στην Β΄ Κατηγορία, χάνοντας μόνο ένα παιχνίδι (στο γήπεδο της Αμφιλοχίας από την Αναγγένηση Στάνου με 1-0) έχοντας μόνο Καμαρουλιώτες στην σύνθεσή της, συν τον, αείμνηστο πλέον, Γιώργο Δημάκη από τον γειτονικό Άγιο Νικόλαο. Ο ενθουσιασμός του κόσμου περίσσευε. Κάθε παιχνίδι της ομάδας αποτελούσε μια μικρή γιορτή. Οι φίλαθλοι την ακολουθούσαν πιστά όπου κι αν αγωνιζόταν. Στα εκτός έδρας το (θρυλικό) λεωφορείο του Γουρνάρη ασφυκτιούσε, καταργώντας κάθε έννοια μεταφορικής ασφάλειας, ενώ στα εντός έδρας στο γειτονικό Καινούριο η μαρίδα του χωριού, που δεν είχε δικό της μεταφορικό μέσο, στοιβαζόταν στο αγροτικό του Χρήστου Βελαώρα και στο φορτηγό του Φώτη Παπαγεωργίου, ο οποίος το χρησιμοποιούσε για την μεταφορά γουρουνιών. Η μυρωδιά που ανέδιδε ουδόλως ενοχλούσε τους πιτσιρικάδες της εποχής, οι οποίοι ζούσαν για την Κυριακή που θα έβλεπαν την αγαπημένη τους ομάδα. Μετά το τέλος των αγώνων ακολουθούσε (όπως ορίζει η ποδοσφαιρική κανονικότητα) κριτική στο καφενείο, από «ειδικούς» και μη. Πανηγύρι κανονικό.
***
Η επόμενη χρονιά ήταν το ίδιο ονειρική με την προηγούμενη. Καινούργια άνοδος και το όνομα της ομάδας μας αρχίζει και συζητιέται σε όλο το νομό, με τις συνεχείς νίκες, αλλά και το όμορφο θέαμα που προσφέρει. Πολλά ταλέντα του Συλλόγου μπαίνουν στο μάτι μεγαλύτερων ομάδων, αλλά τελικά κανείς δεν φεύγει γιατί όλοι θέλουν να παίξουν στην Α΄ Κατηγορία με τη φανέλα του χωριού τους.
Έτσι, δύο μόλις χρόνια μετά την ίδρυσή της η ομάδα μας αγωνίζεται στην μεγαλύτερη κατηγορία του Νομού, έχοντας να αντιμετωπίσει ιστορικούς αντιπάλους (ΑΜΦΙΛΟΧΟ, ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ, ΑΠΟΛΛΩΝA ΔΟΚΙΜΙΟΥ κ.ά.) και χωριά με πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό. Και όλα αυτά χωρίς να διαθέτει καν δική της ποδοσφαιρική στέγη. Παρόλα αυτά η πορεία της είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητική. Βρίσκεται από την αρχή στις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα, πετυχαίνοντας μεγάλες νίκες (όπως το 2-0 επί του πανίσχυρου τότε ΑΚΑΡΝΑΝΙΚΟΥ ΦΥΤΕΙΩΝ), ολοκληρώνοντας μια τριετία η οποία αφήνει έκπληκτη την ποδοσφαιρική κοινή γνώμη της Αιτωλοακαρνανίας.
***
Αυτή ήταν η αρχή της ιστορίας της ομάδας μας, η οποία κατάφερε να δημιουργήσει έναν μικρό μύθο και να αποκτήσει τον σεβασμό φίλων και αντιπάλων. Ταυτόχρονα να λειτουργήσει ως συγκολλητική ουσία ενώνοντας την συντριπτική πλειοψηφία των συγχωριανών, που ένιωσαν ως δική τους υπόθεση την πορεία της.
Η παρούσα διοίκηση έχοντας την πεποίθηση ότι πρέπει να αναγνωρίζονται οι κόποι και οι προσπάθειες των ανθρώπων που πρόσφεραν στον τόπο, αφιερώνοντας χρόνο και χρήματα, όλα τα χρόνια που είναι στο τιμόνι του Συλλόγου τίμησε πολλούς από τους πρωτεργάτες αυτής της σπουδαίας φουρνιάς:
Τον οραματιστή-προπονητή Χριστόφορο Κορδάτο
Τον πρόεδρο και βασικό χρηματοδότη Χρήστο Παπαγεωργίου
Τον ακάματο Γενικό Αρχηγό Σπύρο Παναγιωτόπουλο
Τον Αρχισκόρερ-Σέντερ Φορ Γιάννη Ζαμπάρα
Τον παίκτη-σημαία με τις περισσότερες συμμετοχές Νίκο Πελέκη
Τον πρώτο Τερματοφύλακα Χριστόφορο Ζαμπάρα
Τον (εκλιπόντα πλέον) αμυντικό ογκόλιθο Αλέκο Παπαντωνίου
Τον ακούραστο αμυντικό χαφ –αλλά και βασικό εμπνευστή του συνολικού εγχειρήματος Ανδρέα Παναγιωτόπουλο
Τον (χρόνια ξενιτεμένο) δεξιό μπακ Ανδρέα Χρηστάκη
Και τον συνδετικό κρίκο πρώτης και δεύτερης ομάδας Χρήστο Δανιά
Προφανώς υπάρχουν και άλλοι που θα μπορούσαν να έχουν τιμηθεί. Όλοι όσοι πρόσφεραν έχουν τον σεβασμό και την εκτίμησή μας και επιφυλασσόμαστε για αντίστοιχες χειρονομίες στο μέλλον.
Θα συνεχίσουμε την μικρή αυτή αναδρομή στο επόμενο τεύχος.